1 از نظر یک دم که آن شکل و شمایل می‌رود حاصل دریا و کان از دیده و دل می‌رود

2 در بیابانی که نعل شوق ما در آتش است نقش پای ناقه پیشاپیش محمل می‌رود

3 کوچه باغ زلف اگر پایان ندارد گو مدار می‌توان رفتن به مژگان هرکجا دل می‌رود

4 در ته هر خاربن صیاد دام افکنده‌ای است آهوی مغرور را بنگر چه غافل می‌رود

5 از زمین‌گیری بر آ، سنگ نشان خود نیستی جاده با افتادگی منزل به منزل می‌رود

6 طعن نسیانم مزن، شرم از رخ آیینه کن خود ببین آن چهره هرگز از مقابل می‌رود؟

7 گربه فردوس از سر کوی تو صائب را برند می‌رود اما چو مرغ نیم بسمل می‌رود