در سماع بی‌خودی چون دست از صائب تبریزی غزل 5414

1 در سماع بی‌خودی چون دست بالا می‌کنم کوچه‌ها در رود نیل چرخ پیدا می‌کنم

2 با سویدای دل از سیر فلک‌ها فارغم گردش پرگار در مرکز تماشا می‌کنم

3 طور را گستاخی موسی بیابان مرگ کرد من همان از سادگی عرض تمنا می‌کنم

4 بی‌خودی مرهم به داغ تنگدستی می‌نهد هردو عالم را به یک پیمانه سودا می‌کنم

5 بادبان کشتی می می‌کنم سجاده را با پری‌رویان مشرب سیر دریا می‌کنم

6 دامن اکسیر خرسندی به دست آورده‌ام زهر اگر ریزند در جامم گوارا می‌کنم

7 مردم از مینا به ساغر باده می‌ریزد و من از تنک‌ظرفی می از ساغر به مینا می‌کنم

8 تا به کی صائب عنان‌داری کنم سیلاب را دست برمی‌دارم از دل رو به صحرا می‌کنم