به چشم من گل وخار چمن یکی از صائب تبریزی غزل 3866

1 به چشم من گل وخار چمن یکی باشد نوای بلبل وصوت زغن یکی باشد

2 تو از نوای مخالف ز راست بیخبری وگرنه نغمه سرادر چمن یکی باشد

3 ترا تعدد اخوان فکنده است به چاه وگرنه یوسف گل پیرهن یکی باشد

4 یکی است پیش سبکروح زندگانی ومرگ که صبح را کفن وپیرهن یکی باشد

5 به توتیا چه کنم چشم خود چوسرمه سیاه مرا که ساختن وسوختن یکی باشد

6 مرا که خلق نیاید به دیده حق بین حضور خلوت با انجمن یکی باشد

7 رخ چو آینه گرداندن است بی صورت ترا که طوطی شیرین سخن یکی باشد

8 فغان که در حرم وصل بار همچو سپند مرا نشستن و برخاستن یکی باشد

9 دل دونیم ز عاشق دلیل یکرنگی است که خامه دو زبان را سخن یکی باشد

10 به چشم هرکه رمیده است از جهان صائب زمین غربت وخاک وطن یکی باشد