در گلستانی که بلبل جوش از صائب تبریزی غزل 2502

1 در گلستانی که بلبل جوش غیرت می زند باغبان در سایه گل خواب راحت می زند

2 می شود از سنگ طفلان چون تن مجنون کبود خال لیلی جامه در نیل مصیبت می زند

3 در شبستانی که می سوزد برون در سپند بی ادب پروانه ما بال جرأت می زند

4 عشق از هر کس که می خواهد حدیثی وا کشد خامه اش را شق به شمشیر شهادت می زند

5 هر که چون عنقا کنار از مردم عالم گرفت هر که چون عنقا کنار از مردم عالم گرفت

6 می شود چون لاله روشن شمع امیدش زسنگ کاسه در خون جگر هر کس به رغبت می زند

7 هر که در دولت نبیند پیش پای خویش را گر سراپا چشم گردد پا به دولت می زند

8 گرچه از طوفان کثرت هر زمان در عالمی است قطره ما ساغر از دریای وحدت می زند

9 هر که را چون خال، حسن عنبرین خط روی داد مهر بر بالای خورشید قیامت می زند

10 ابر رحمت شست صائب نامه اعمال من اشک گرم من همان جوش ندامت می زند