1 ازان زلف یک مو جدایی ندارم ازین دام فکر رهایی ندارم

2 من آن معنی دور گردم جهان را که با هیچ لفظ آشنایی ندارم

3 درین باغ آن فارغ البال مرغم که مقصد چو تیر هوایی ندارم

4 به بال محیط است چون موج سیرم شکایت زبی دست و پایی ندارم

5 شدم مومیایی ز بس چرب نرمی ز سنگ ملامت رهایی ندارم

6 رخ تازه من چو سروست شاهد که اندوهی از بینوایی ندارم

7 ازان راه بیگانگی می سپارم که من طالع از آشنایی ندارم

8 به گفتار خوش می کنم وقت مردم اگر ناخن دلگشایی ندارم

9 من آن بی نیازم درین بزم صائب که همت ز دلها گدایی ندارم