1 آغاز خط مفارقت از یار می‌کنم در نوبهار پشت به گلزار می‌کنم

2 حرفی که از لب تو شنیدم چو طوطیان روزی هزار مرتبه تکرار می‌کنم

3 بر دست کار رفته نباشد گرفت و گیر چون بهله دست در کمر یار می‌کنم

4 هرگز به عاشقان نکند چشم نیم‌خواب نازی که من به دولت بیدار می‌کنم

5 دندان مار را به نمد می‌توان کشید چون گل ملایمت به خس و خار می‌کنم

6 هر نقش بد که رو دهد، از پاک گوهری بر خویشتن چو آینه هموار می‌کنم

7 آورده‌ام ز هردو جهان روی خود به دل در نقطه سیر گردش پرگار می‌کنم

8 سنگین کند ز گوش گران‌بار درد من صائب به هرکه درد خود اظهار می‌کنم