باش در ذکر خدا دایم اگر از صائب تبریزی غزل 6843

1 باش در ذکر خدا دایم اگر جویایی کاین براقی است که تا عرش ناستد جایی

2 پای من بر سر گنج است ز جمعیت دل نیست در دستم اگر چون دگران دنیایی

3 لاله را نعل بود بر سر آتش در کوه در ره سیل حوادث تو چه پا برجایی

4 چشم خفاش ز خورشید ندارد قسمت ورنه در دیده روشن گهران پیدایی

5 طوق هر فاخته ای دیده حیرت زده ای است در ریاضی که بود سرو سهی بالایی

6 چشم کوته نظر آیینه ظاهربین است ورنه در سینه هر قطره بود دریایی

7 صائب از هر دو جهان قطع نظر آسان است اگر از جانب معشوق بود ایمایی