تا غنچه شکایت من وا نمی از صائب تبریزی غزل 4290

1 تا غنچه شکایت من وا نمی شود این عقده ها ز زلف سخن وا نمی شود

2 صد خنده بلبل از گل تصویر وا کشید آن غنچه لب هنوز به من وا نمی شود

3 زنگ کدورت از دل غربت پرست من بی صیقل جلای وطن وانمی شود

4 از سنگ کودکان بتراشید لوح من کاین خار خار از سر من وا نمی شود

5 خوش وقت بلبلی که تواند صفیر زد زافسردگی لبم به سخن وانمی شود

6 ای عقل خشک مغز برو دردسر ببر بی باده طبع اهل سخن وا نمی شود

7 صائب کجا رویم، که هر جاکه می رویم از سر هوای حب وطن وا نمی شود