درتن خود یک هدف واراستخوان از صائب تبریزی غزل 4768

1 درتن خود یک هدف واراستخوان دارم هنوز نسبت دوری به آن ابروکمان دارم هنوز

2 گرچه از بیماری دل رنگ بررویم نماند یک دوجنگ روبروباز عفران دارم هنوز

3 چشم تابازست راه گفتگو مسدود نیست از زبان افتاده ام اما زبان دارم هنوز

4 جوش گل پرکرد جیب رخنه دیواررا دست خالی من به پیش باغبان دارم هنوز

5 گر چه چون منقاراوقاتم به نالیدن گذشت ناله ای سربسته درهراستخوان دارم هنوز

6 چون گل رعنا بهارم باخزان آمیخته است درحریم وصل ازهجران فغان دارم هنوز

7 گر به ظاهر چون شراب کهنه افتادم زجوش دربهارفکر،جوش ارغوان دارم هنوز

8 گرچه برچشمم سفیدی پرده نسیان کشید از نسیم مصرچشم ارمغان دارم هنوز

9 چون میان خانه بردوشان توانم سبز شد؟ مشت خاشاکی گمان درآشیان دارم هنوز

10 گرچه صائب گرد غم از خاطرم هرگز نشست آرزوی زنده روداصفهان دارم هنوز