تا کی از خواب گران پرده از صائب تبریزی غزل 6814

1 تا کی از خواب گران پرده دولت سازی؟ چشمه خضر نهان در دل ظلمت سازی

2 خلوت گور ترا جنت دربسته شود گر درین نشائه به تنهایی و عزلت سازی

3 صد در فیض به روی تو گشایند از غیب سینه را گر سپر سنگ ملامت سازی

4 می شود خاک شکرزار تو بی دیده شور گر تو چون مور به اکسیر قناعت سازی

5 مشت خونی که بود حق سرشک سحری چند گلگونه رخسار خجالت سازی؟

6 رشته ای را که توان ساخت کمند وحدت حیف باشد که تو شیرازه صحبت سازی

7 در قیامت گل بی خار تو خواهد گردید پشت دستی که تو زخمی ز ندامت سازی

8 تو که از دیدن گل می روی از خود صائب به ازان نیست که از دور به نکهت سازی