کسی تا کی به دامان شب و از صائب تبریزی غزل 2807

1 کسی تا کی به دامان شب و آه سحر پیچد؟ به تحقیق خبر تا چند در هر بیخبر پیچد؟

2 نسازد مرگ بی شیرازه اوراق وجودش را خیال غنچه او هر که را بر یکدگر پیچد

3 حباب از عهده تسخیر دریا برنمی آید خموشی چون بساط شکوه را بر یکدگر پیچد؟

4 مگر از گرم رفتاری بسوزد دامن، ورنه که دارد آنقدر فرصت که دامن بر کمر پیچد؟

5 دلیل تنگ طرفیهاست اظهار ملال خود من و آهی که از دل چون برآید در جگر پیچد

6 در آن گلشن که از هر خار صد گل می توان چیدن چرا چون تاک کس هر لحظه بر شاخ دیگر پیچد؟

7 زپای عقل صائب هیچ کاری بر نمی آید مگر شوق این ره خوابیده را بر یکدگر پیچد