1 عشق او جا در دل دیوانه خالی می کند روشنایی جای خود در خانه خالی می کند

2 در دل هر کس که مهمان می شود عشق فضول خانه را اول ز صاحب خانه خالی می کند

3 عشق بر می دارد از دل بار کلفت حسن را دامن اطفال را دیوانه خالی می کند

4 گریه بر خاک شهید خویش کردن عار نیست شمع دل بر تربت پروانه خالی می کند

5 گر نباشد زهر چشم آن نگاه آشنا خانه دل را که از بیگانه خالی می کند؟

6 در هوای آن لب میگون، لب مخمور من هر نفس آغوش چون پیمانه خالی می کند

7 بر سریر خم مربع می نشیند همچو خشت هر که قالب را درین میخانه خالی می کند

8 گریه خواهد کرد صائب محرم بزمش مرا سیل جای خویش در کاشانه خالی می کند