1 ابروی او نرفت ز مد نظر مرا در زیر تیغ، زندگی آمد بسر مرا

2 دارم چو شمع گردنی از موم نرمتر تیغ برهنه است نسیم سحر مرا

3 زخم زبان مرا نتواند گرفته ساخت دل وا شود چو آبله از نیشتر مرا

4 بر رشته گسسته عمر سبک عنان باشد خطر چو سبحه ز صد رهگذر مرا

5 هر چند بگسلد رگ جان، نگسلم ازو پیوند دیگرست به موی کمر مرا

6 پیری مرا به گوشه عزلت دلیل شد بال شکسته شد به قفس راهبر مرا

7 تا در کمند رشته هستی فتاده ام دل خوردن است کار چو عقد گهر مرا

8 صائب دو عالم از اثر توتیای فقر افتاد چون دو قطره اشک از نظر مرا