1 دردمندی کرد بر من شربت دیدار تلخ قند باشد در دهان مردم بیمار تلخ

2 می کشد از لطف عاشق تلخی زهر عتاب باده شیرین بود در مشرب خمار تلخ

3 تلختر باشد رهین منت سوزن شدن بر تهی پایان بود هر چند زخم خار تلخ

4 کام هر کس را که از اقبال شیرین کرد چرخ چشم تا بر هم زنی می سازد از ادبار تلخ

5 شش جهت شان عسل شد گر چه از زنبور من شد ز حرف تلخ گوشم چون دهان مار تلخ

6 نیست بر کوتاه بینان وضع دنیا ناگوار باشد این خواب پریشان بر اولوالابصار تلخ

7 می خورد ابروی او در وسمه خون خویش را زنگ باشد بر دل شمشیر جوهردار تیغ

8 نیشکر بعد از شکستن می شود شاخ نبات از شکست خلق روی خود مکن زنهار تلخ

9 می کند بر دیده قانع به شکرخواب امن سایه بال هما را سایه دیوار تلخ

10 تا زبان خامه صائب سخن پرداز شد طوطیان را حرف شیرین گشت در منقار تلخ