بهشت یک ورق از لاله زار از صائب تبریزی غزل 1729

1 بهشت یک ورق از لاله زار دماغ من است بهار برگ خزان دیده ای ز باغ من است

2 ز درد و داغ، بهاری است عشق شورانگیز که سنبلش ز پریشانی دماغ من است

3 اگر به شیشه گردون کنند، می شکند ز جوش عشق شرابی که در ایاغ من است

4 دلی که سوخت به داغ خلیل، می داند که آتش دگران است عشق و باغ من است

5 اگر چه کنج لب یار را حلاوتهاست کجا به چاشنی گوشه فراغ من است؟

6 غبار دیده یعقوب، سد راه شده است وگرنه یوسف گم گشته در سراغ من است

7 دگر دل که خراشیده ام نمی دانم؟ که ناخن مه نو در کمین داغ من است

8 مرا چگونه کند صائب آسمان خس پوش؟ که نور روزن خورشید از چراغ من است