دل ز وصل دوست طرف آن چشم از صائب تبریزی غزل 1209

1 دل ز وصل دوست طرف آن چشم خون آلود بست در صدف از اشک نیسان گوهر مقصود بست

2 از نگاه خیره چشمان گشت نوخط عارضش از هجوم مشتری یوسف دکان را زود بست

3 از بصیرت نیست مرهم کاری داغ جنون کوردل آن کس که چشم اختر مسعود بست

4 گر توانی آب زد بر آتش خشم و غضب می توان گلدسته ها زین آتش نمرود بست

5 پختگان از خود برون آرند آتش چون چنار از رگ خامی به آتش خویشتن را عود بست

6 خواب غفلت کرد عالم را به چشم ما سیاه در به روی آفتاب این روزن مسدود بست

7 مستی غفلت نمی خواهد شراب لاله رنگ تا به کی خواهی حنا بر پای خواب آلود بست؟

8 تر نخواهد گشت از اشک ندامت چهره اش هر که صائب چشم خود زین خانه پر دود بست