دل بی‌آرزو آسوده از تشویش از صائب تبریزی غزل 3115

1 دل بی‌آرزو آسوده از تشویش می‌باشد به قدر آرزو دل‌های مردم ریش می‌باشد

2 به مقدار حطام دنیوی دود از سرا خیزد توانگر را ز درویش آه حسرت بیش می‌باشد

3 ز زنبور عسل این نکتهٔ باریک روشن شد که در دنبال، نوش این جهان را نیش می‌باشد

4 سفر اخلاق خوب و زشت را بی‌پرده می‌سازد کجی در تیر پوشیده است تا در کیش می‌باشد

5 به عرض علم نبود یک سر مو چشم مردم را فضیلت در زمان ما به عرض ریش می‌باشد

6 ز عمر رفته جز کلفت نباشد حاصل پیران که در دنبال، گرد کاروانی بیش می‌باشد

7 به خون یکدگر باشند ارباب طمع تشنه سگ از راه گرفتن دشمن درویش می‌باشد

8 ندارد از شبیخون نسیم صبح غم صائب که سوز دل چراغ خانهٔ درویش می‌باشد