دل به خون در انتظار وعده از صائب تبریزی غزل 1223

1 دل به خون در انتظار وعده جانان نشست بر سر آتش به تمکین این چنین نتوان نشست

2 در صدف گوهر ز چشم شور باشد در امان حسن یوسف بیش شد تا در چه و زندان نشست

3 بیم سیلاب خطر فرش است در معموره ها فارغ البال است هر جغدی که در ویران نشست

4 از کواکب تا پر از سنگ است دامان فلک با حضور دل درین وحشت سرا نتوان نشست

5 گشت تیر روی ترکش در نظرها آه من در دل تنگم ز بس پهلوی هم پیکان نشست

6 چشمه خورشید در گرد خجالت غوطه زد تا غبار خط مشکین بر رخ جانان نشست

7 داشتم وقت خوشی از بی قراری های عشق کشتیم بی بال و پر گردید تا طوفان نشست

8 در سیاهی چون نگین زد غوطه اسکندر، ولی خضر را نقش مراد از چشمه حیوان نشست

9 شد عبیر رحمت جاوید صائب در کفن هر که را گردی ز راه عشق بر دامان نشست