چشم طمع ندوخته حرصم به از صائب تبریزی غزل 4232

1 چشم طمع ندوخته حرصم به مال هند پایم به گل فرو شده از برشکال هند

2 چون موج می پرد دلم از بهر زنده رود آبی نمی خورد دلم از بر شکال هند

3 ای خاک سرمه خیز به فریاد من برس شد سرمه استخوان من از خاکمال هند

4 بوی ستاره سوختگی بر مشام خورد روزی که دود کرد به مغزم خیال هند

5 سرمایه قناعت من لخت دل بس است چشم طمع سیاه نسازم به مال هند

6 روزی که من برون روم از هند برشکال با صدهزار چشم بگرید به خال هند

7 صائب به غیر خامه شکرفشان تو امروز کیست طوطی شکر مقال هند