1 گلشن حسن از بهار عشق خرم می‌شود اشک بلبل رنگ چون گرداند شبنم می‌شود

2 پیش پا دیدن بلا گردان سنگ تفرقه است ایمن است از سنگ طفلان شاخ چون خم می‌شود

3 دشمن خود را به کام خویش دیدن مشکل است می‌شوم من منفعل چون خصم ملزم می‌شود

4 سینه‌ای چون صبح می‌خواهد قبول داغ عشق دیو پندارد سلیمانی به خاتم می‌شود

5 بس که پیکان ترا در جان و دل دزدیده‌ایم در رگ ما سخت‌جانان نیشتر خم می‌شود

6 سازگار طبع انسان نیست عیش و بی‌غمی می‌رود بیرون ز جنت هرکه آدم می‌شود

7 نیست صائب آفت باران بی‌جا کم ز برق مزرع ما خشک ازین اشک دمادم می‌شود