ز دل برون نرود چشم آشنا از صائب تبریزی غزل 5026

1 ز دل برون نرود چشم آشنا رویش سری به دامن مجنون نهاده آهویش

2 فکند از سر گردنکشان عالم خاک کلاه عقل، تماشای طاق ابرویش

3 ز خواب حیرت، آیینه راکند بیدار اگر چنین شود ازمی عرق فشان رویش

4 ز حال دل خبرم نیست، اینقدر دانم که دست شانه نگارین برآمد ازمویش

5 ز خواب مرگ چو گل تازه روی برخیزند اگر به خاک شهیدان گذر کند بویش

6 که دیده نافه ز آهو دونده ترباشد؟ که دیده زلف که باشد رساتر از بویش ؟

7 که آب می دهد از روی آتشینش چشم ؟ اگر عرق نکند پرده داری رویش

8 ز بار دل کند آزاد سرو راصائب در آن چمن که کند جلوه قد دلجویش