ز زیر تیغ تغافل شکیب من جان برد از صائب تبریزی غزل 3759

1 ز زیر تیغ تغافل شکیب من جان برد مرا به رنجش بیجا ز جای نتوان برد

2 ز بوی پیرهن مصر بی دماغ شود صبا که راه به آن غنچه گریبان برد

3 من آن زمان ز دل چاک چاک شستم دست که شانه راه به آن زلف عنبرافشان برد

4 ز مور خط تو در حیرتم که از لب تو چگونه چاشنی خنده های پنهان برد

5 اگر چه خامه ام آتش به زیر پا دارد حدیث شوق به پایان نیارد آسان برد

6 فغان که غنچه مشکل گشای دل امروز مرا برای نسیمی به صد گلستان برد

7 لب تو زیر خط سبز چون نهان گردید؟ چگونه مورچه ای خاتم سلیمان برد؟

8 به جای طوطی شکرشکن، که جز صائب ز هند بخت سیه جانب صفاهان برد؟