ز جوش عشق شود با قوام، شیره از صائب تبریزی غزل 840

1 ز جوش عشق شود با قوام، شیره جان‌ها ز عقل پا به رکاب سفر شوند روان‌ها

2 چرا ز عشق تو پیرانه‌سر جوان نشوم من؟ که شد ز قد خدنگ تو راست، پشت کمان‌ها

3 مکن اعانت بدگوهران ز ساده‌دلی‌ها که رو سیاه شد از قرب تیغ، سنگ فسان‌ها

4 دل فسرده ندارد خبر ز داغ محبت تنور سرد بود فارغ از گرفتن نان‌ها

5 بر آن گروه مسلم بود گذشتگی از خود که همچو (موج) به دریا سپرده‌اند عنان‌ها

6 به حرف و صوت ز لب برمدار مهر خموشی که ریخته است بسی خون خلق، تیغ زبان‌ها

7 خط امان بود آزادگی ز آفت دوران که سرو رنگ نبازد ز آه سرد خزان‌ها

8 گران شوند سبک‌ها ز خلق تنگ به خاطر سبک شوند ز میزان حسن خلق، گران‌ها

9 عجب که چرخ فراموشکار محو نماید چنین که فکر تو صائب شده است ورد زبان‌ها