از دست و تیغ عشق فگارند از صائب تبریزی غزل 800

1 از دست و تیغ عشق فگارند لاله‌ها در خاک و خون نشسته یارند لاله‌ها

2 در دیده بصیرت پروانه‌طینتان فانوس شمع چهره یارند لاله‌ها

3 باشند همچو شعله جواله بی‌قرار بر خار و خس اگرچه سوارند لاله‌ها

4 تا سر کشیده‌اند، به پایان رسیده‌اند کم‌عمرتر ز شعله خارند لاله‌ها

5 یک نصف خون تازه و یک نصف مشک تر چون نافه غزال تتارند لاله‌ها

6 در آتشند و خنده مستانه می‌زنند با داغ دل، گشاده‌عذارند لاله‌ها

7 در شیشه حسن باده لعلی عیان شود آیینه‌دار روی بهارند لاله‌ها

8 در خون دهند غوطه تمنای بوسه را دست نگاربسته یارند لاله‌ها

9 زان هرگز از خمار نگردند زردروی کز خون خویش باده‌گسارند لاله‌ها

10 کردند خون خود به تماشاییان حلال از سرگذشتگان بهارند لاله‌ها

11 با چهره شکفته آن آتشین‌عذار دل‌مرده‌تر ز شمع مزارند لاله‌ها

12 با نور آفتاب چه باشد فروغ شمع؟ با روی یار، در چه شمارند لاله‌ها

13 صائب ز خون خود می گلرنگ می‌خورند زان ایمن از گزند خمارند لاله‌ها