از خاکمال دام، پرم توتیا از صائب تبریزی غزل 1976

1 از خاکمال دام، پرم توتیا شده است از مالش استخوان تنم رونما شده است

2 حال شکاف سینه و پیکان او مپرس یک مشت استخوان، قفس صد هما شده است

3 داند چه قسم دولتی از دست داده ام از دست هر که دامن پر گل رها شده است

4 یک آه دردناک به از طاعت دو کون این شکر چون کنم که نمازم قضا شده است؟

5 صائب سفینه ای که زمامش به دست توست هر تخته، لوح مشهد صد ناخدا شده است