1 رخنه سیل اشک من در سد اسکندر کند خون گرمم ریشه در فولاد چون جوهر کند

2 مهر خاموشی چه سازد با دل بیتاب من؟ سنگ خارا را شرار شوخ من مجمر کند

3 از حدیث تلخ ناصح شد گرانتر خواب من بادبان را کشتی پربار من لنگر کند

4 حاصل تن پروری غیر از گداز روح نیست چربی پهلوی گوهر رشته را لاغر کند

5 مبتلای شش جهت را چاره جز تسلیم نیست رخنه زور نقش هیهات است در ششدر کند

6 سینه چون بی آرزو شد روضه جنت شود دل چو گردد آب، کار چشمه کوثر کند

7 ناقصان را خلق خوش سازد ز ارباب کمال در نظرها عیب خامی را هنر عنبر کند

8 آرزوی آب حیوانش شود صورت پذیر روی در آیینه زانو گر اسکندر کند

9 حرص صائب تلخ دارد زندگانی را به مور ورنه اکسیر قناعت خاک را شکر کند