به هر که می نگرم زیر چرخ از صائب تبریزی غزل 1686

1 به هر که می نگرم زیر چرخ دلگیرست که میهمان لئیم از حیات خود سیرست

2 گهر ز گرد یتیمی تمام می گردد مس و جود مرا درد باده اکسیرست

3 پیاله چشم و چراغ است شیر گیران را به چشم بیجگران گر چه دیده شیرست

4 کنار کشت مده موسم بهار از دست که موج سبزه به پای نشاط زنجیرست

5 مباش سرکش و مغرور و بی ادب که هدف همیشه از رگ گردن نشانه تیرست

6 ز پیچ و تاب ندارد گزیر روشندل ز موج خویشتن آب روان به زنجیرست

7 چه سود جوهر ذاتی چو کارفرما نیست؟ که بی کش، دم شمشیر پشت شمشیرست

8 ز خضر وحشت سیلاب می کنم صائب خرابی دل مغرور من ز تعمیرست