از آفتاب عشق نگردید رنگ از صائب تبریزی غزل 723

1 از آفتاب عشق نگردید رنگ من آتش چه پختگی به ثمر می دهد مرا؟

2 نیرنگ چرخ، چون گل رعنا درین چمن خون دل از پیاله زر می دهد مرا

3 شوخی که زهر چشم ز من داشتی دریغ صائب به التماس شکر می دهد مرا

4 دشنام یار جان دگر می دهد مرا این زهر پرورش به شکر می دهد مرا

5 زلف دراز دست تو می آردم به دام چندان که چشم شوخ تو سر می دهد مرا

6 آن موجه ام که بحر پر آشوب روزگار در هر شکست، بال دگر می دهد مرا

7 اکنون که آب شد صدف من ز تشنگی ابر بهار، آب گهر می دهد مرا

8 مانند لاله، سوخته نانی است روزیم آن هم فلک به خون جگر می دهد مرا

9 سیرست چشم ذره من، ورنه آسمان چون آفتاب زر به سپر می دهد مرا

10 فارغ ز توشه ام که دل آتشین عنان از خار راه، زاد سفر می دهد مرا