به دلنشینی صحرای عشق از صائب تبریزی غزل 1795

1 به دلنشینی صحرای عشق صحرا نیست سیاه خیمه این دشت جز سویدا نیست

2 اگر چه زهره شیرست آب وادی عشق ز ازدحام جگرتشنگان در او جا نیست

3 گر از تحمل من خصم شد زبون چه عجب فلک حریف زبردستی مدارا نیست

4 صدف ز خنده ابر بهار گوهر یافت گهر نتیجه دهد خنده ای که بیجا نیست

5 چه حاجت است به دامن چو آتش است بلند؟ جنون کامل ما را هوای صحرا نیست

6 به چشم هر که در آن روی آتشین محوست بهشت تفرقه خاطر تماشا نیست

7 محبت پدری گر چه هست دامنگیر حریف جذبه مردانه زلیخا نیست

8 کدام شبنم گستاخ در نظر بازی است؟ که رنگ عصمت گلهای باغ بر جا نیست

9 به طرف دامن خورشید بسته ام دامن مرا چو سایه ز پست و بلند پروا نیست

10 به ناخدای توکل سپرده ام خود را مرا تردد خاطر ز موج دریا نیست

11 میی که خشت ز خم برنداشت کم زورست زبون عقل بود عاشقی که رسوا نیست

12 کدام صبر و چه طاقت، کدام عقل و چه هوش؟ به عالمی که منم، که پای بر جا نیست

13 در آشیانه سیمرغ همت صائب نشان لکه پیسی ز زال دنیا نیست