1 جگری سوخته چون لاله ایمن دارم چون نسوزم، که سر داغ به دامن دارم

2 غوطه در زنگ زد از سیر چمن آینه ام چشم امید به خاکستر گلخن دارم

3 من که هر آبله ام مرکز سرگردانی است به که چون غنچه گل، پای به دامن دارم

4 تشنه چشمه خورشید بود شبنم من چشم ازین خانه دربسته به روزن دارم

5 لاغری صید زبون از زره داودی است چشم بد دور ازین جامه که برتن دارم

6 صائب از شعله آواز که چشمش مرساد منت گرمی هنگامه به گلشن دارم