1 ای شاخ گل شکسته طرف کلاه تو پیچ و خم بنفشه ز خط سیاه تو

2 بوی گل از ادب نکند پای خود دراز در سایه گلی که بود خوابگاه تو

3 از پیچ و تاب حلقه کند نام آفتاب خطی که گشت هاله رخسار ماه تو

4 خون همچو نافه در جگرش مشک می شود پیچد به هر دلی که خط دل سیاه تو

5 دیگر شکسته دل خود را نکرد راست افتاد چشم هر که به طرف کلاه تو

6 در چشم اهل دید، خیابان جنت است هر چاک سینه ای که شود شاهراه تو

7 فردا چه خاکهای ندامت به سر کند امروز هر دلی که نشد خاک راه تو

8 دل چون جهد ز بند تو بیدادگر، که هست یک حلقه چشم شوخ ز دام نگاه تو

9 با قامت خمیده ازین در کجا رود؟ صائب که باخت نقد جوانی به راه تو