حذر کن از عرق روی لاله از صائب تبریزی غزل 6302

1 حذر کن از عرق روی لاله رخساران که می کند به دل سنگ رخنه این باران

2 دو چشم شوخ تو با یکدگر نمی سازند که در خرابی هم یکدلند میخواران

3 همیشه داغ دل دردمند من تازه است که شب خموش نگردد چراغ بیماران

4 مرا ز گریه چه حاصل، که چاک سینه ابر رفوپذیر نگردد به رشته باران

5 عنان به طول امل می دهی، نمی دانی که مغز آدمیان است رزق این ماران

6 ز همرهان گرانبار خود مشو غافل مرو ز قافله ها پیش چون سبکباران

7 گناه باده پرستان به توبه نزدیک است خدا پناه دهد از غرور هشیاران!

8 به آب تیغ شود شسته عاقبت صائب غبار خواب ز چشم و دل ستمکاران