1 چون حباب از یکدلان باده نابیم ما از هواداران پا بر جای این آبیم ما

2 بر دلی ننشیند از گفتار ما هرگز غبار ماهیان بی زبان عالم آبیم ما

3 می شود روشن ز خاموشی چراغ عاشقان در هلاک خویش چون پروانه بی تابیم ما

4 راحت دنیا حجاب دیده بیدار نیست بر بساط گل چو شبنم غنچه می خوابیم ما

5 نارسایی های طالع مانع است از اتحاد ور نه با موی میان یار همتابیم ما

6 فقر را از دیده بد پرده داری می کنیم گر به ظاهر در لباس صوف و سنجابیم ما

7 کاروان ما سبکباران نمی داند مقام صفحه خاک است چون آیینه، سیمابیم ما

8 نیست ممکن افتد از پرگار، سیر و دور ما در محیط آفرینش همچو گردابیم ما

9 غافلیم از ترکتاز چرخ صائب از غرور پیش پای سیل بی زنهار در خوابیم ما