چون آفتاب هر کس روشن ضمیر باشد از صائب تبریزی غزل 4469

1 چون آفتاب هر کس روشن ضمیر باشد ذرات عالم اورا فرمان پذیرباشد

2 نقش مرادعالم در خانه اش زند موج آن را که بالش از خشت فرش از حصیرباشد

3 دشمن مطیع گردد چون نفس شد مسخر مارست تازیانه مرکب چو شیرباشد

4 فقرست و تنگدستی سرمایه شجاعت از آدمی گریزد شیری که سیر باشد

5 از دشمن ملایم زنهار برحذر باش چون سگ خموش افتادناگاه گیرباشد

6 ازطبع سرکه تندی بیرون نمی برد سال جاهل همان گزنده است هرچندپیرباشد

7 کف را چه وزن باشدپیش شکوه دریا در چشم بی نیازان دنیا حقیر باشد

8 تا در بساط هستی یک مرغ می زند بال حاشا که دیده دام از صید سیرباشد

9 از بند اعتبارات هرکس برون نیاید گربرفلک برآیدصائب اسیرباشد