چون ترا مسکن میسر شد پی از صائب تبریزی غزل 4873

1 چون ترا مسکن میسر شد پی تزیین مباش تخته کز دریا ترابیرون برد رنگین مباش

2 چون سبکروحان لباس از اطلس افلاک کن همچو صوفی زیر بار خرقه پشمین مباش

3 راهرو را بستر و بالین بود خواب گران چون تن آسانان به فکر بستر و بالین مباش

4 رنگ بیرنگی زآسیب شکستن ایمن است چون پرطاوس، فرد دفتر تلوین مباش

5 علم یکتایی حق بر نمی دارد دویی نیستی گر اهل شرک ای بی بصر خود بین مباش

6 تا چو شکر نی به ناخن نشکند دوران ترا صبر کن برتلخکامی، یکقلم شیرین مباش

7 نیستی صائب حریف چشم شور روزگار گر نگردد بر مرادت آسمان غمگین مباش