چون غنچه هر که سربه گریبان از صائب تبریزی غزل 4114

1 چون غنچه هر که سربه گریبان نمی کشد از باغ برگ عیش به دامان نمی کشد

2 دلتنگ منت لب خندان می کشد ناز نسیم، غنچه پیکان نمی کشد

3 دلهای ساده صیقل آیینه همند دیوانه پا ز حلقه طفلان نمی کشد

4 سنجیدگان سبک به نظرها نمی شود سنگ تمام خجلت میزان نمی کشد

5 روز حساب عید بود خود حساب را بی جرم زرد رویی دیوان نمی کشد

6 مژگاه حریف گریه بی اختیار نیست دامان سیل خار مغیلان نمی کشد

7 لب پیش هر خسی نگشایند قانعان از مور حرف غیر سلیمان نمی کشد

8 از عالم وجود سبکبار می رود آزاده ای که منت احسان نمی کشد

9 چون ماه مصر هر که بود پاک دامنش شرمندگی ز روی عزیزان نمی کشد

10 در دیده ای که سرمه حیرت کشید عشق آشفتگی ز خواب پریشان نمی کشد

11 تا هست از خودی اثری در بساط او صائب قدم ز حلقه مستان نمی کشد