چون پای خم به دست فتادت از صائب تبریزی غزل 751

1 چون پای خم به دست فتادت کمر گشا چون گرم شد سرت ز می ناب، سر گشا

2 از هر که دل گشوده نگردد کناره گیر چون غنچه در به روی نسیم سحر گشا

3 از مردمان سرد نفس تیره می شوی آیینه پیش مردم صاحب نظر گشا

4 قانع به رنگ و بوی گل بی وفا مشو بر روی آفتاب چو شبنم نظر گشا

5 از سر هوای پوچ برون چون حباب کن چون موج در میانه دریا کمر گشا

6 زان پیشتر که بر دل مردم گران شوی استادگی مکن، پر و بال سفر گشا

7 چون موج، پشت دست به کف زن درین محیط آغوش چون صدف به هوای گهر گشا

8 زخم گشاده رو به بغل تیغ را کشید آغوش رغبتی تو هم ای بی جگر گشا

9 تا بر تو خوشگوار شود بستن نظر یک ره نظر به عالم پر شور و شر گشا

10 باطل مکن به سیر و تماشا نگاه خویش زنهار صائب از سر عبرت نظر گشا