چون بود گلچهره ساقی باده از صائب تبریزی غزل 4884

1 چون بود گلچهره ساقی باده رنگین گو مباش ساعد سیمین چو باشد جام سیمین گو مباش

2 دست رنگین می کند کار شراب لعل فام باده گلرنگ در دست نگارین گو مباش

3 هر سفالی رافروغ می بلورین می کند باده چون روشن بود جام بلورین گو مباش

4 داغ ما خون رابه همت می تواند مشک کرد کاکل عنبرفشان و زلف مشکین گو مباش

5 صحبت دلدار، ما را فارغ از دل کرده است چون سوارازماست هرگز خانه زین گو مباش

6 خامه صائب معطر می کند آفاق را در بیابان ختا آهوی مشکین گو مباش