در عین بحر، گوشه نشین از صائب تبریزی غزل 1866

1 در عین بحر، گوشه نشین را کناره هاست در یتیم را ز صدف گاهواره هاست

2 تا داده ام عنان توکل ز دست خویش کارم همیشه در گره از استخاره هاست

3 از زاهدان خشک حدث گهر مپرس خار و خس از محیط نصیب کناره هاست

4 نادان دلش خوش است به تدبیر ناخدا غافل که ناخدا هم ازین تخته پاره هاست

5 آب فسرده در صدف پاک گو مباش گوش ترا چه حاجت این گوشواره هاست؟

6 از راز عشق، زاهد خشک است بیخبر ابروی قبله را چه خبر از اشاره هاست؟

7 از ما مجوی صبر که سررشته شکیب از دست رفته تر ز عنان نظاره هاست

8 مور ضعیف اگر چه برابر بود به خاک نسبت به خاکساری من از سواره هاست

9 دربسته ماند میکده از زاهدان خشک خس پوش بحر رحمت ازین تخته پاره هاست

10 نگذاشت گریه در نظرم آرزوی خام دامان صبح، پاک ز اشک ستاره هاست

11 صائب ز درد و داغ ندارد شکایتی باغ و بهار سوخته جانان شراره هاست