چنان که گل به سر شاخسار می‌آید از صائب تبریزی غزل 3999

1 چنان که گل به سر شاخسار می‌آید به پای خود سر عاشق به دار می‌آید

2 مرا توقع احسان ز کارفرما نیست که مزد کار من از ذوق کار می‌آید

3 غرض تهیه آغوش خاکساری‌هاست ز بحر موجه اگر بر کنار می‌آید

4 به کار هرکه درین نشئه سایه اندازی در آفتاب قیامت به کار می‌آید

5 به آتش جگر آفتاب آب زدن ازان عقیق لب آبدار می‌آید

6 کنون که سوخته‌ای در جهان امکان نیست ز سنگ بیهده بیرون شرار می‌آید

7 حقوق خدمت ما گرچه بی‌شمار بود نظر به لطف تو کی در شمار می‌آید

8 جز این که از ته دل در دعا برآرم دست دگر ز دست و دل من چه کار می‌آید

9 به آفتاب جهان‌تاب می‌رسد صائب چو صبح هرکه به دنیا دوبار می‌آید