هنرور را هنر گرد غم از از صائب تبریزی غزل 2952

1 هنرور را هنر گرد غم از دل برنمی دارد که پروای لب خشک صدف گوهر نمی دارد

2 دلیل جوهر ذاتی است دلجویی ضعیفان را که هر تیغی که باشد کند، سوزن بر نمی دارد

3 اگر خواهی دل روشن به آه گرم زور آور که این آیینه غیر از آه، روشنگر نمی دارد

4 برآ از خویشتن گر شهپر پرواز می خواهی که تا در بیضه باشد مرغ بال و پر نمی دارد

5 زنقش آرزو ساده است لوح سینه عاشق که چون آیینه گردد صیقلی جوهر نمی دارد

6 لب میگون او را نیل چشم زخم باشد خط وگرنه آتش یاقوت خاکستر نمی دارد