شد جدا از زخم من آن خنجر از صائب تبریزی غزل 4759

1 شد جدا از زخم من آن خنجر سیراب سبز چون بماند ازروانی، زود گردد آب سبز

2 آب بی یاران مخور کز خجلت تنها خوری خضر نتواند شدن درحلقه احباب سبز

3 گوشوار از شرم آن صبح بنا گوش آب شد شمع نتواند شد از خجلت درین مهتاب سبز

4 نیست امید رهایی زین سپهر آبگون کشتی ما می شود آخر درین گرداب سبز

5 شست از دل آرزوی عمر جاویدان مرا تاشد از استادگی درجوی خضر این آب سبز

6 هر قدر کز دیده افشاندم سرشک لاله گون تخم مهر من نشد در سینه احباب سبز

7 پیش او طاعت ندارد آبرویی، ورنه شد از سرشکم دانه تسبیح در محراب سبز

8 ازدم سرد خزان صائب نگردد زرد رو بخت هر کس شد چو مینا از شراب ناب سبز