خط عنبر بار گردی از بهار از صائب تبریزی غزل 1094

1 خط عنبر بار گردی از بهار حسن اوست خضر کمتر سبزه ای از جویبار حسن اوست

2 گل که از شبنم گذارد هر سحر عینک به چشم در کمین مصحف خط غبار حسن اوست

3 از تماشای خط او چشم روشن می شود سرمه چشم تماشایی غبار حسن اوست

4 آفتابی کز شفق رخسار در خون شسته است داغ ناخن خورده ای از لاله زار حسن اوست

5 شب که هر تارش به آشوب دگر آبستن است سایه زلف پریشان روزگار حسن اوست

6 صبح این خمیازه ها بر ساغر او می کشد لرزه خورشید تابان از خمار حسن اوست

7 غنچه را فکر دهان او بهم پیچیده است سینه گل چاک چاک از خار خار حسن اوست

8 دل که از شوخی جهانی را به تنگ آورده است غنچه پژمرده ای از شاخسار حسن اوست

9 خاک راه اوست با آن لنگر تمکین زمین آسمان با این تجمل پرده دار حسن اوست

10 گر چه حسن او نگنجد در زمین و آسمان دیده هر ذره ای آیینه دار حسن اوست

11 سرو و گل را پرده عشق نهانی کرده اند شور مرغان چمن از نوبهار حسن اوست

12 از بهار آفرینش آنچه می آید به کار روزگار عشق ما و روزگار حسن اوست

13 یک نگاه آشنا هرگز ز چشم او ندید گر چه صائب مدتی شد در دیار حسن اوست