اگر چه رنگ آن گل می برد از از صائب تبریزی غزل 429

1 اگر چه رنگ آن گل می برد از کار گلچین را همان از شوخی بو می کند بیدار گلچین را

2 به روی غیر می خندد نگار من، نمی داند که رغبت می فزاید از گل بی خار گلچین را

3 هوس را در حریم حسن رو دادن به آن ماند که خار از دست بیرون آورد گلزار گلچین را

4 مرا از روی شرم آلود او روشن شد این معنی که خواهد دید آن گل پشت سر بسیار گلچین را

5 ز قرب بوالهوس در آتشم، با آن که می دانم که خواهد سوختن آن آتشین رخسار گلچین را

6 جگر را در ذوق داغش کرد گرم عشقبازی ها به گلشن می دواند گرمی بازار گلچین را

7 ز قرب بوالهوس صد خار دارم در جگر صائب چسان بلبل تواند دید در گلزار گلچین را؟