گر چه در دفع کدورت هر نوایی از صائب تبریزی غزل 1007

1 گر چه در دفع کدورت هر نوایی دلکش است در میان سازها، نی تیر روی ترکش است

2 گر برآرد عشق دود از عقل، جای رحم نیست خانه زنبور کافر مستحق آتش است

3 رزق خاموشان شود اکثر معانی لطیف کوزه سربسته را قسمت شراب بی غش است

4 هیچ رنگی نیست در آتش نباشد نعل او در میان رنگ ها زردی طلای بی غش است

5 حسن چون مستور باشد عشق زندانی بود عشق عالمسوز گردد یار چون لولی وش است

6 روز دعوی در صف زورین کمانان سخن مصرع برجسته صائب تیر روی ترکش است