1 یک دلشده در دام نگاهت نگرفته است در هاله آغوش، چو ماهت نگرفته است

2 مغرور ازانی که چو خود عربده جویی تیغ ستم از دست نگاهت نگرفته است

3 زان خنده زنی بر من بی برگ که هرگز آتش نفسی نبض گیاهت نگرفته است

4 در باغ جهان شاخ گلی نیست که صد دست سرمشق شکستن ز کلاهت نگرفته است

5 چشم سیهی نیست که خواباندن شمشیر تعلیم ز مژگان سیاهت نگرفته است

6 سیب ذقنی نیست درین باغ که صد بار گلگونه رنگ از رخ ماهت نگرفته است

7 آخر که رسد در تو، که دلهای سبکسیر دامن به سبکدستی آهت نگرفته است

8 رحمی به سیه روزی ما سوختگان کن تا زنگ خط آیینه ماهت نگرفته است

9 بر گرد به میخانه ازین توبه ناقص تا پیر خرابات به راهت نگرفته است!

10 آن کس که زند خنده به بیهوشی صائب پیمانه ای از دست نگاهت نگرفته است