ز قلعه، ماکیانی شد به دیوار از پروین قطعه 71
1. ز قلعه، ماکیانی شد به دیوار
بناگه روبهی کردش گرفتار
تو چو زری، ای روان تابناک از پروین قطعه 72
1. تو چو زری، ای روان تابناک
چند باشی بستهٔ زندان خاک
بشکوه گفت جوانی فقیر با پیری از پروین قطعه 73
1. بشکوه گفت جوانی فقیر با پیری
بروزگار، مرا روی شادمانی نیست
سخن گفت با خویش، دلوی بنخوت از پروین قطعه 74
1. سخن گفت با خویش، دلوی بنخوت
که بی من، کس از چه ننوشیده آبی
آن نشنیدید که در شیروان از پروین قطعه 75
1. آن نشنیدید که در شیروان
بود یکی زاهد روشن روان
کبوتری، سحر اندر هوای پروازی از پروین قطعه 76
1. کبوتری، سحر اندر هوای پروازی
ببام لانه بیاراست پر، ولی نپرید
نهفتن به عمری غم آشکاری از پروین قطعه 77
1. نهفتن به عمری غم آشکاری
فکندن به کِشتِ امیدی شراری
به جغذ گفت شبانگاه طوطی از سر خشم از پروین قطعه 78
1. به جغذ گفت شبانگاه طوطی از سر خشم
که چند بایدت اینگونه زیست سرگردان
بصحرا، سرود اینچنین خارکن از پروین قطعه 79
1. بصحرا، سرود اینچنین خارکن
که از کندن خار، کس خوار نیست
نهان کرد دیوانه در جیب، سنگی از پروین قطعه 80
1. نهان کرد دیوانه در جیب، سنگی
یکی را بسر کوفت، روزی بمعبر
براهی در، سلیمان دید موری از پروین قطعه 81
1. براهی در، سلیمان دید موری
که با پای ملخ میکرد زوری
اشک طرف دیده را گردید و رفت از پروین قطعه 82
1. اشک طرف دیده را گردید و رفت
اوفتاد آهسته و غلتید و رفت