ز سری، موی سپیدی روئید از پروین قطعه 36
1. ز سری، موی سپیدی روئید
خنده‌ها کرد بر او موی سیاه
بدامان گلستانی شبانگاه از پروین قطعه 37
1. بدامان گلستانی شبانگاه
چنین میکرد بلبل راز با ماه
نهال تازه رسی گفت با درختی خشک از پروین قطعه 38
1. نهال تازه رسی گفت با درختی خشک
که از چه روی، ترا هیچ برگ و باری نیست
در دست بانوئی، به نخی گفت سوزنی از پروین قطعه 39
1. در دست بانوئی، به نخی گفت سوزنی
کای هرزه‌گرد بی سر و بی پا چه می‌کنی
لاله‌ای با نرگس پژمرده گفت از پروین قطعه 40
1. لاله‌ای با نرگس پژمرده گفت
بین که ما رخساره چون افروختیم
دختری خرد، بمهمانی رفت از پروین قطعه 41
1. دختری خرد، بمهمانی رفت
در صف دخترکی چند، خزید
گفت تیری با کمان، روز نبرد از پروین قطعه 42
1. گفت تیری با کمان، روز نبرد
کاین ستمکاری تو کردی، کس نکرد
دختری خرد، شکایت سر کرد از پروین قطعه 43
1. دختری خرد، شکایت سر کرد
که مرا حادثه بی مادر کرد
گفت ماهیخوار با ماهی ز دور از پروین قطعه 44
1. گفت ماهیخوار با ماهی ز دور
که چه میخواهی ازین دریای شور
به درویشی، بزرگی جامه‌ای داد از پروین قطعه 45
1. به درویشی، بزرگی جامه‌ای داد
که این خلقان بنه، کز دوشت افتاد
کودکی در بر، قبائی سرخ داشت از پروین قطعه 46
1. کودکی در بر، قبائی سرخ داشت
روزگاری زان خوشی خوش میگذاشت
نهان شد از گل زردی گلی سپید که ما از پروین قطعه 47
1. نهان شد از گل زردی گلی سپید که ما
سپید جامه و از هر گنه مبرائیم