مرغی نهاد روی بباغی از پروین اعتصامی قطعه 13
1. مرغی نهاد روی بباغی ز خرمنی
ناگاه دید دانهٔ لعلی به روزنی
بی روی دوست، دوش شب از پروین اعتصامی قطعه 14
1. بی روی دوست، دوش شب ما سحر نداشت
سوز و گداز شمع و من و دل اثر نداشت
روزی گذشت پادشهی از از پروین اعتصامی قطعه 15
1. روزی گذشت پادشهی از گذرگهی
فریاد شوق بر سر هر کوی و بام خاست
بلبل آهسته به گل گفت از پروین اعتصامی قطعه 16
1. بلبل آهسته به گل گفت شبی
که مرا از تو تمنائی هست
به نومیدی، سحرگه گفت از پروین اعتصامی قطعه 17
1. به نومیدی، سحرگه گفت امید
که کس ناسازگاری چون تو نشنید
با دوک خویش، پیرزنی از پروین اعتصامی قطعه 18
1. با دوک خویش، پیرزنی گفت وقت کار
کاوخ! ز پنبه ریشتنم موی شد سفید
تا بکی جان کندن اندر از پروین اعتصامی قطعه 19
1. تا بکی جان کندن اندر آفتاب ای رنجبر
ریختن از بهر نان از چهر آب ای رنجبر
ای گربه، ترا چه شد که از پروین اعتصامی قطعه 20
1. ای گربه، ترا چه شد که ناگاه
رفتی و نیامدی دگر بار
ای مرغک خرد، ز اشیانه از پروین اعتصامی قطعه 21
1. ای مرغک خرد، ز اشیانه
پرواز کن و پریدن آموز
عالمی طعنه زد به نادانی از پروین اعتصامی قطعه 22
1. عالمی طعنه زد به نادانی
که بهر موی من دو صد هنر است
عدسی وقت پختن، از ماشی از پروین اعتصامی قطعه 23
1. عدسی وقت پختن، از ماشی
روی پیچید و گفت این چه کسی است