محتسب، مستی به ره دید و گریبانش گرفت از پروین قطعه 142
1. محتسب، مستی به ره دید و گریبانش گرفت
مست گفت ای دوست، این پیراهن است، افسار نیست
دید موری طاسک لغزنده‌ای از پروین قطعه 143
1. دید موری طاسک لغزنده‌ای
از سر تحقیر، زد لبخنده‌ای
شنیده‌اید میان دو قطره خون چه گذشت از پروین قطعه 144
1. شنیده‌اید میان دو قطره خون چه گذشت
گه مناظره، یک روز بر سر گذری
با مور گفت مار، سحرگه بمرغزار از پروین قطعه 145
1. با مور گفت مار، سحرگه بمرغزار
کاز ضعف و بیخودی، تو چنین خردی و نزار
قاضی بغداد، شد بیمار سخت از پروین قطعه 146
1. قاضی بغداد، شد بیمار سخت
از عدالتخانه بیرون برد رخت
نوگلی، روزی ز شورستان دمید از پروین قطعه 147
1. نوگلی، روزی ز شورستان دمید
خار، آن گل دید و رو در هم کشید
جوانی چنین گفت روزی به پیری از پروین قطعه 148
1. جوانی چنین گفت روزی به پیری
که چون است با پیریت زندگی
بزرگمهر، به نوشین‌روان نوشت که خلق از پروین قطعه 149
1. بزرگمهر، به نوشین‌روان نوشت که خلق
ز شاه، خواهش امنیت و رفاه کنند
به سوزنی ز ره شکوه گفت پیرهنی از پروین قطعه 150
1. به سوزنی ز ره شکوه گفت پیرهنی
ببین ز جور تو، ما را چه زخمها بتن است
از درد پای، پیرزنی ناله کرد زار از پروین قطعه 151
1. از درد پای، پیرزنی ناله کرد زار
کامروز، پای مزرعه رفتن نداشتم
شب شد و پیر رفوگر ناله کرد از پروین قطعه 152
1. شب شد و پیر رفوگر ناله کرد
کای خوش آن چشمی که گرم خفتن است
صبح آمد و مرغ صبحگاهی از پروین قطعه 153
1. صبح آمد و مرغ صبحگاهی
زد نغمه، بیاد عهد دیرین